Προβάρουν συναίνεση - Χαμηλοί τόνοι από Μητσοτάκη και Τσίπρα στα εθνικά και στα θέματα στρατηγικής σημασίας

Προβάρουν συναίνεση - Χαμηλοί τόνοι από Μητσοτάκη και Τσίπρα στα εθνικά και στα θέματα στρατηγικής σημασίας

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

«Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν. Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι;». Αυτοί οι στίχοι από το πασίγνωστο δημοτικό τραγούδι είναι ίσως αντιπροσωπευτικοί του πολιτικού κλίματος που επικρατεί σε ημερήσια βάση, ιδίως όταν στην ειδησεογραφία κυριαρχούν θέματα όπως τα σκάνδαλα τύπου Novartis, η Προανακριτική για τον Παπαγγελόπουλο, το «επιτελικό κράτος» του Κυριάκου Μητσοτάκη, τα εργασιακά και ασφαλιστικά, η καταστολή κ.λπ.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο σε μια άλλη ατζέντα, πολύ πιο βαριά και πιο καθοριστική για τη χώρα, η οποία δομείται από θέματα που αφορούν τις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Σε αυτά περιλαμβάνεται και το μεταναστευτικό / προσφυγικό, το οποίο έχει ήδη ενταχθεί στην κατηγορία των εθνικών θεμάτων, καθώς ακόμη και ο – μετριοπαθής και πολύ προσεκτικός στις εκφράσεις του – πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής προειδοποίησε προσφάτως ότι το εν λόγω ζήτημα μπορεί να οδηγήσει σε εθνική κρίση.

Στα θέματα αυτά λοιπόν, ακόμη και αν – π.χ. στη Συμφωνία των Πρεσπών – είχε σημειωθεί εντονότατη διαμάχη επί θητείας της προηγούμενης κυβέρνησης, οι κραυγές και οι καυγάδες προοδευτικά μειώνονται μέχρις εξαφανίσεως. Φαίνεται πως η παλαιότατη αρχή «το κράτος έχει συνέχεια» παραμένει ισχυρή.

Κάτι ανάλογο, εξάλλου, είχε συμβεί και μετά τις δεύτερες εκλογές του 2015, όταν οι κατάρες του ΣΥΡΙΖΑ για τα μνημόνια κόπηκαν με το μαχαίρι, αφού πρώτα το δικό του μνημόνιο έγινε «συμφωνία», η τρόικα μετονομάστηκε σε «θεσμούς» και η τότε κυβέρνηση αποφάσισε να εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο επενδύοντάς το με... «ταξική μεροληψία» υπέρ των αδυνάμων.

Πολιτικές χειροπέδες

Σε μια ανάλογη ανάγκη έχει βρεθεί πλέον και η Ν.Δ., η οποία:

1. Δεν μπορεί να αγνοήσει τον σημαντικό ρόλο των ΗΠΑ για διευθέτηση του «σκοπιανού» προβλήματος, πολύ σημαντικού άλλωστε για την εδραίωση της αμερικανικής επιρροής στα Βαλκάνια. Συνεπώς είναι αναγκασμένη αφενός να εφαρμόζει μέχρι κεραίας τη Συμφωνία των Πρεσπών, αφετέρου να απειλεί τη Βόρεια Μακεδονία για τις συνέπειες της μη εφαρμογής από την πλευρά της.
2. Δεν μπορεί να παρακάμψει την ανάγκη αναβάθμισης της αμερικανικής παρουσίας στον ελλαδικό χώρο. Συνεπώς είναι υποχρεωμένη, με πρώτον τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, να εφαρμόσει – και ενδεχομένως να εμβαθύνει – τη «στρατηγική σχέση Ελλάδας - ΗΠΑ, την οποία είχε ήδη αναβαθμίσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με προσωπική επιμέλεια του τέως πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.
3. Δεν μπορεί να αγνοήσει τις – επίσης αμερικανικές – ανησυχίες για τον βαθμό διείσδυσης της Κίνας στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στους τομείς της ενέργειας και των επικοινωνιών. Χαρακτηριστική, επομένως, ήταν η πλήρης απουσία σε κινεζική συνέργεια στην ανάπτυξη του 5G στην Ελλάδα από το πακέτο των ελληνοκινεζικών συμφωνιών κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Προέδρου της Κίνας Σι Τζινπίνγκ στη χώρα μας.
4. Δεν μπορεί να συνεχίσει την ανέξοδη ρητορεία στο μεταναστευτικό / προσφυγικό, το οποίο από πρόβλημα κακής διαχείρισης του ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια έχει «μεταβληθεί», επί διακυβέρνησης της Ν.Δ., σε πρόβλημα με γεωπολιτικό αίτιο. Ως εκ τούτου πάει διακριτικά περίπατο η «φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων», γίνεται επίσημη πολιτική η μετεγκατάσταση αιτούντων άσυλο στην ηπειρωτική χώρα και ο υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης υποχρεώνεται να ζητήσει την ευρωπαϊκή βοήθεια επικαλούμενος τον «μη διαχειρίσιμο» χαρακτήρα του προβλήματος.

Σε όλο αυτό το «πακέτο» η μεν Ν.Δ. μεταβάλλει άρδην την προηγούμενη στάση της, ο δε ΣΥΡΙΖΑ αντιπολιτεύεται διά σχολιασμού της επικαιρότητας. Άλλωστε και οι δύο γνωρίζουν ότι ενδεχομένως έπεται συνέχεια, καθώς ανοίγει πάλι το Κυπριακό, υπό δυσμενείς όρους και υπό την ισχυρή πίεση των Ευρωπαίων, των Αμερικανών και των ενεργειακών κολοσσών (τους) για συνολικές διευθετήσε

ις που θα επιτρέψουν την απρόσκοπτη εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της ευρύτερης περιοχής.

Καυγάς στα υπόλοιπα

Αυτού του είδους η σιωπηρή συναίνεση ωστόσο επιβάλλει ακόμη μεγαλύτερες εντάσεις σε άλλου είδους ζητήματα, όπως αυτά των σκανδάλων, της Προανακριτικής κατά Παπαγγελόπουλου, των νομοθετικών ρουσφετιών προς επιχειρηματίες, αλλά και σε ακόμη σοβαρότερα για την «τσέπη» της κοινωνίας, όπως το επόμενο ασφαλιστικό, οι προεκλογικές υποσχέσεις της Ν.Δ. προς τη μεσαία τάξη που δεν τηρήθηκαν, η καταστολή φοιτητικών κινητοποιήσεων, ο εκλογικός νόμος, η συνταγματική αναθεώρηση κ.λπ.

Αυτή η θεματολογία αναμένεται να κρατηθεί πολύ ψηλά το επόμενο διάστημα, παρότι η Ν.Δ. επιχειρεί σε έναν βαθμό να διατηρήσει ή απλώς να παραλλάξει ρυθμίσεις του ΣΥΡΙΖΑ με κοινωνικό πρόσημο – π.χ. τα επιδόματα με κάποιον «εξορθολογισμό», το Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης ως Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, το ετήσιο βοήθημα προς οικονομικά αδύναμους κ.λπ. Η διατήρηση τέτοιων «βοηθημάτων» ενδεχομένως θα αποδειχθεί κρίσιμη αν για παράδειγμα οξυνθούν οι αντιδράσεις για το μεταναστευτικό...


Ωστόσο, για να εξελιχθεί η σημερινή πρόβα συναίνεσης σε μια... κανονική – αν και σιωπηρή – συναίνεση στα κρίσιμα και μεγάλα θέματα, μια ενδεχόμενη προϋπόθεση είναι η επιλογή, προς το τέλος του έτους, του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας.

● Αν ο πρωθυπουργός επιλέξει να διατηρήσει τον Προκόπη Παυλόπουλο ή, εναλλακτικά, μια προσωπικότητα ικανή να εξασφαλίσει τη συμφωνία του ΣΥΡΙΖΑ και συνεπώς να εκλεγεί με περισσότερες από 200 ψήφους, ίσως καταφέρει να διευκολύνει τον Τσίπρα να επιδείξει «υπεύθυνη» αντιπολιτευτική στάση σε εθνικά και θεσμικά ζητήματα.
● Αν, αντιθέτως, επιλέξει μια διχαστική / πολωτική υποψηφιότητα, ενδέχεται να στερήσει από την αξιωματική αντιπολίτευση την «πολυτέλεια» να προσφέρει συναινέσεις σε μείζονα προβλήματα υπερκομματικής εμβέλειας και να καταστεί στόχος μιας δομικής αντιπολίτευσης.

Υπ’ αυτήν την έννοια αποτελεί ερώτημα το αν η σημερινή «πρόβα συναίνεσης» θα εξελιχθεί όντως σε μια συναίνεση στα μείζονα ή θα μείνει στο επίπεδο της πρόβας και θα εξανεμιστεί...

Πηγή: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ