Ο θυμωμένος Έλληνας

Όσοι ανησυχούν αν θα γίνουμε Καμπούλ, θέλω να τους πω ότι δεν ΘΑ γίνουμε, είμαστε ήδη. Μία βόλτα στην περιοχή μέχρι τον μανάβη και συνάντησα μπούρκες μόνο, άπειρες, πολύχρωμες κυρίως, αλλά και κατάμαυρες να περπατάνε σαν σάβανα με πόδια, όλες καρακουκουλωμένες ή με το πρόσωπο μόνο να φαίνεται, μικρά κοριτσάκια με μαντίλες, αγοράκια με άσπρες νυχτικές και κεσέδια στο κεφάλι, ένα σωρό άεργους Ασιάτες κυρίως να περιφέρονται άνευ λόγου και αιτίας και κερασάκι στην τούρτα σε όλο αυτό οι ΑλβανορουμανοΒουλγαρορομά που ταιριάζουν όσο κανείς άλλος με το όλο σκηνικό. Για soubdtrack φουλ αμανές και αλβανοβουλγαρορουμανογύftικa. Αν πάω και προς Φωκίωνος Νέγρη, θα βρω το Μπρονξ σε νέα έκδοση να φουμάρει ναργιλέδες, να κοπροσκυλιάζει και να συμπεριφέρεται λες και η Αθήνα είναι το χωράφι του παππού τους. Στην δε πλατεία Βικτωρίας το Αφγανικό χωριό ζει τον μύθο του καθισμένο χαμέ με τις βρωμοποδάρες σε κοινή θέα και με την αεργία και το τεμπελιό να χτυπάει κάθε μέρα κάρτα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Κ