.. Είναι σήμερα η ενάτη μέρα, που μαίνεται ο πόλεμος στην Αρμενία και το Αρτσάχ. 

Ήδη, χωρίς βεβαία να διεκδικούμε την απόλυτη αλήθεια και να προβούμε σε τελικές προβλέψεις, μπορούμε να βγάλουμε κάποια ξεκάθαρα συμπεράσματα. Είναι ολοφάνερο λοιπόν, ότι το αζερμπαϊτζάν (εξακολουθώ τα μικρά γράμματα) απέτυχε σε αυτό τον πόλεμο. Σε τέτοιου είδους τις συρράξεις γενικότερα, τα πράγματα κρίνονται συνήθως στις πρώτες δυο μέρες. Αν λάβουμε υπόψη και το γεγονός, ότι οι αζέροι προετοίμαζαν αυτό τον πόλεμο για περίπου δυο χρόνια, η αποτυχία τους είναι ξεκάθαρη. Δεν πέτυχαν κανέναν από τους στρατηγικούς στόχους που είχαν βάλει, και είναι ήδη έκδηλος ο πανικός που τους έχει καταλάβει. Δεν τους βοήθησε ούτε η πληθυσμιακή τους υπεροχή, ούτε ο κατά πολύ καλύτερα εξοπλισμένος στρατός τους, αλλά ούτε και η ανοιχτή ανάμιξη και στήριξη του τούρκου “σουλτάνου” με ότι αυτό συνεπάγεται.

Γιατί;.. Διότι βρήκαν απέναντί τους έναν λαό, που δεν μάχεται απλά και μόνο για κάποια συμφέροντά του, ούτε καν για εδάφη αν θέλετε. Αλλά μάχεται για την ιστορία του, για την αξιοπρέπειά του, για την υπεράσπιση της πολιτισμικής του κληρονομιάς, που άφησε στην διάρκεια χιλιετιών στην ανθρωπότητα. Μάχεται για αξίες, για ιδέες, για την πίστη του. Για όλα εκείνα, πολλά από τα οποία δυστυχώς έχει απολέσει ένα μεγάλο μέρος του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου, που κάποτε πράγματι ήταν πολιτισμένος και έδωσε πολλά, αλλά τώρα έστριψε και μπήκε σε έναν δρόμο στραβό. Στο δρόμο του τυφλού συμφέροντος, των στείρων ισορροπιών, της λυκοφιλίας και της απρέπειας. Σε εκείνο τον δρόμο, όπου η ζωή του ανθρώπου, οι τύχες ολόκληρων λαών και εθνών δεν έχει καμία απολύτως αξία, και θυσιάζεται εύκολα στον βωμό του πλούτου, της πολυτέλειας και της εξουσίας. Και όλα αυτά βέβαια, καλύπτονται από την μάσκα της δήθεν δημοκρατίας, ανθρώπινων δικαιωμάτων και συνοδεύονται με κούφιες και υποκριτικές δηλώσεις από υψηλά έδρανα, περί ειρήνης και τάχα καταδικασμού των πολέμων κλπ.

Σήμερα αυτός ο περήφανος λαός, ουσιαστικά μόνος του μάχεται για πραγματικές αξίες. Να γιατί νικά… Ήδη έχει νικήσει!…

Και έχει κερδίσει τον τον πόλεμο, όχι απέναντι σε αυτούς τους ανόητους αζέρους, οι οποίοι έτσι και αλλιώς δεν είχαν καμία τύχη, διότι, θα το ξαναπώ, ένας επίπλαστος λαός, ένα φτιαχτό κράτος, χωρίς καμία απολύτως προσφορά στην ανθρωπότητα, δεν μπορεί να έχει τύχη απέναντι σε έναν ιστορικό λαό με τεράστια και αναγνωρισμένη πολιτισμική κληρονομιά. Κέρδισε τον πόλεμο απέναντι στον τούρκο. Ας μην κρυβόμαστε, ο πόλεμος είναι μεταξύ της Αρμενίας και του τούρκου, και το Αζερμπαϊτζάν απλά είναι εργαλείο του “σουλτάνου”.

Κέρδισε τον πόλεμο ένας λαός, κατά πολύ μικρότερος σε πληθυσμό και σε έκταση της χώρας του, διότι βλέπετε, οι πόλεμοι μάλλον κερδίζονται έτσι… Με το σθένος της ψυχής και με την φλόγα της δικαίωσης στην καρδιά. Της δικαίωσης απέναντι σε όλα τα εγκλήματα που
διεπράχθησαν εις βάρος του 100 χρόνια πριν, με αρχή αυτής της γενοκτονίας του 1915, και ύστερα με την απόσπαση των ιστορικών εδαφών της δυτικής Αρμενίας από τους μπολσεβίκους και τον Κεμάλ. Ο βιβλικός όρος Αραράτ έως τώρα είναι “φυλακισμένος” στα εδάφη των βάρβαρων. Πως μπορεί ένας λαός να τα συγχωρέσει όλα αυτά;… Ίσως να μπορέσει, αλλά η συγχώρεση προαπαιτεί την συγνώμη του θύτη, η οποία δεν υπήρξε ποτέ.

Συγγνώμη δεν υπάρχει όταν δεν υπάρχει τιμωρία του εγκληματία. Πότε ο δήθεν πολιτισμένος κόσμος τιμώρησε τον σημερινό “σουλτάνο”, που αδίστακτα πλέον εμφανίζεται στην παγκόσμια πολιτική σκακιέρα ως διεθνής χούλιγκαν, και κάνει ότι του κατέβει;.. Πότε έως τώρα,
καταδίκασε επίσημα την τριπλή γενοκτονία, που διέπραξαν οι παππούδες του, απέναντι στους Αρμένιους, Έλληνες και Ασσύριους;… Και πότε με σθένος και αποφασιστικότητα του είπαν ένα STOP για τα τόσα μέτωπα που άνοιξε τώρα.. στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στην Συρία, στην Αίγυπτο, στον Λίβανο, στο Ιράκ, και τώρα χώνεται και στον Καύκασο για να έχει τον έλεγχο της περιοχής με όλα τα συνεπακόλουθα. Που είναι λοιπόν ο πολιτισμένος αυτός κόσμος;;;… Η, μήπως ανέτρεψε την μετατροπή του ναού της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, που ήταν ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση απέναντι όχι μόνο στον Χριστιανισμό, αλλά στον παγκόσμιο πολιτισμό γενικότερα ;…

Οι προκλήσεις ενίοτε πρέπει να γίνονται αποδεκτές. Σήμερα τις αποδέχτηκε ο Αρμένικος λαός! Είναι καιρός οι άλλοι να σταθούν δίπλα του. Όχι με ευχές και τυπικές προτροπές να σταματήσουν οι εχθροπραξίες, αλλά με ξεκάθαρα και αποτελεσματικά βήματα.

Πηγή