Έτσι έπεσε η Κωνσταντινούπολη κύριε πρόεδρε της Τουρκικής Δημοκρατίας και όχι από την παλικαριά των Τούρκων που τόσο πολύ καυχιέσαι!

Έτσι έπεσε η Κωνσταντινούπολη κύριε πρόεδρε της Τουρκικής Δημοκρατίας και όχι από την παλικαριά των Τούρκων που τόσο πολύ καυχιέσαι!

Φίλοι μου,

το να μην ξέρει κάποιος κάτι δεν είναι ντροπή, το να είναι ανιστόρητος και να θέλει να υποτιμήσει την νοημοσύνη των άλλων αυτό είναι επιλήψιμο και ντροπή, γιατί φανερώνεται το μέγεθος της αγνοίας του. Το να προσπαθεί κάποιος κατ’ επανάληψη, να εντυπωσιάσει τους άλλους με ανοησίες, δείχνει ότι υπάρχει το ακαταλόγιστο. Οι πρόγονοί μας έλεγαν την φράση "Όλβιος εστί όστις της Ιστορίας έσχεν μάθησιν" (Ευτυχισμένος είναι όποιος ξέρει Ιστορία) και κάποιοι "ξερόλες" που δεν έχουν διαβάσει ποτέ ιστορία παριστάνουν τους επαΐοντες.

"Το σιγάν κρείττον του λαλείν" έλεγαν οι πρόγονοί μας που είχαν μυαλό.

Στις 15 Φεβρουαρίου 1365 μ.Χ. ο Έλληνας αρματολός της Μάνης Ράλλης με 300 σκληροτράχηλους οπλαρχηγούς, ταξίδεψαν στην Κωνσταντινούπολη, παρουσιάστηκαν στον συμπατριώτη τους αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγο και έθεσαν τους εαυτούς τους στη διάθεσή του, για την οριστική εξόντωση των Τούρκων.

Ο πατριάρχης Φιλόθεος Κόκκινος και ο πρωθυπουργός Ιωάννης Απόκαυκος, επιτέθηκαν με σφοδρότητα στον αυτοκράτορα γιατί δέχθηκε στην Πόλη τους αιρετικούς ειδωλολάτρες, (Δωδεκαθεϊστές) και τους αφόρισαν όλους, όπως αναφέρει ο Γρηγοράς- Δούκας -Μετοχίτης. Την εποχή αυτή οι Μανιάτες δεν είχαν γίνει ακόμη χριστιανοί.

Ο πρωθυπουργός Ιωάννης Απόκαυκος διατάζει τη σύλληψή τους και τον πνιγμό τους στον Βόσπορο. Στη συμπλοκή που επακολούθησε, σκοτώθηκε ο πρωθυπουργός.

Οι οπλαρχηγοί κατέφυγαν στην εκκλησία των ανακτόρων, γιατί πίστευαν ότι το άγιο κτήνος που λεγόταν Πατριάρχης θα σεβόταν την ιερότητα του χώρου, όπως έκαναν οι ειδωλολάτρες Έλληνες. Αυτός αντίθετα, διέταξε την παραβίαση του εκκλησιαστικού ασύλου και οι οπλαρχηγοί θανατώθηκαν όλοι, από το ευσεβέστατο ποίμνιο της αγίας του Χριστού εκκλησίας. (Β. Μισύρης - Μετοχίτης – Δούκας- Γρηγοράς).

Μετά τη σφαγή του Ράλλη και των οπλαρχηγών από τον πατριάρχη, διακόπηκαν οριστικά οι σχέσεις Αθηνών – Κωνσταντινουπόλεως και εφεξής οι Έλληνες θεωρούσαν εχθρική την Κωνσταντινούπολη.

Αυτό συνέβη διότι ο καταγέλαστος Ιουστινιάνειος Κώδικας που βελτίωνε τον Θεοδοσιανό, αποσκοπούσε στον απόλυτο αφανισμό των Ελλήνων, κυκλοφόρησε στις 7.4. 529 μ.Χ. και μετά από πέντε χρόνια κυκλοφόρησε δίτομος, στις 16.11.534 μ.Χ.

Το συνοπτικό περιεχόμενο του κώδικα είναι αυτό που ακολουθεί:

- Επιθυμούμε να κλείσουν όλοι οι ναοί των ειδωλολατρών, σε όλη την αυτοκρατορία για να μην μπαίνουν σ’ αυτούς και αμαρτάνουν. ( Άρθρο 1.11.1.)

- Απαγορεύεται η τιμή και η λατρεία των Ελληνικών ιερών, η απόδοση τιμών σε αηδιαστικά αγάλματα με στεφάνια, το στόλισμα των ναών, το άναμμα λιβανιού και οι θυσίες. Οι παραβάτες θα τιμωρούνται με την εσχάτη των ποινών (θάνατος) και θα δημεύεται η περιουσία τους. (Άρθρο 1.11.7.)

- Να μην τολμήσει κανένας να παραβεί τις θρησκευτικές απαγορεύσεις που είναι έγκλημα γιατί θα δημευθεί η περιουσία του και θα προσαρτηθεί στο ταμείο ιεροτάτων ανδρών (επισκόπων). Θα χάσει το αξίωμά του εάν έχει, θα υποστεί σωματικό βασανισμό με μεταλλικά όργανα και θα σταλεί σε διαρκή εξορία. (Άρθρο 1.11.8.) Έτσι πλούτισε η του Χριστού εκκλησία και οι Έλληνες έγιναν χριστιανοί.

- Όσοι διαπράττουν την ΑΣΕΒΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ δεν έχουν το δικαίωμα κληροδότησης της περιουσίας τους... Να διατηρηθούν με την ευσεβή (!) νομοθεσία σε ισχύ όλες οι διατάξεις που τιμωρούν την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΛΑΝΗ. (Ελληνική Φιλοσοφία). (Άρθρο 1.11.9)

- Έχουν συλληφθεί κάποιοι που κατέχονται από την πλάνη των ΑΝΟΣΙΩΝ και ΜΙΑΡΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν τον φιλάνθρωπο θεό (τον Γιαχβέ). Πραγματοποίησαν ανόσιες γιορτές.. Εάν έχουν αξιωθεί το άγιο και σωτήριο βάφτισμα (!!!) και φανούν να επιμένουν στην πλάνη των Ελλήνων, θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών (θάνατος). Εάν δεν είναι βαφτισμένοι να πάνε στις ιερότατες εκκλησίες μαζί με τις συζύγους και τα παιδιά τους για να διδαχθούν τον χριστιανισμό∙ μετά θα βαφτισθούν. 

Εάν δεν το κάνουν αυτό δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα και ούτε θα τους επιτραπεί ιδιοκτησία κινητής ή ακίνητης περιουσίας. Θα τους αφαιρεθούν τα πάντα και θα υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες (θανατώσεις). Εάν έχουν περιουσία θα δημευθεί και θα σταλούν εξορία. Όποιος θυσιάζει, θα τιμωρείται με θάνατο. ΘΑ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΟΣΟΝ ΤΩΝ ΑΝΟΣΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. (Άρθρο 1.11.10)

- Τα παιδιά θα βαφτίζονται σε μικρή ηλικία. Όσοι έχουν μεγάλα αξιώματα και βαφτίζονται για να μην τα χάσουν, αλλά αν αφήνουν αβάφτιστους γονείς, γυναίκες και παιδιά να ζουν μέσα στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΛΑΝΗ, θα δημεύεται η περιουσία τους και θα χάνονται τα πολιτικά τους δικαιώματα και θα υποβάλλονται σε αντάξιες τιμωρίες και

- τελευταίο Άρθρο, "ΘΕΣΠΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΗΤΗΡΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ"! (ΑΝΤΙΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ "Εκδόσεις ΜΑΤΙ").

Έτσι γίναμε καλοί χριστιανοί και σωθήκανε οι ψυχές ενώ μας πήρε και μας σήκωσε.

Η Κωνσταντινούπολη όμως δεν έπεσε γιατί ήταν οι Τούρκοι καλοί πολεμιστές, αλλά γιατί είχε πνιγεί μέσα στην ελεεινότητα του κλήρου και του εκφυλισμού της αυτοκρατορίας και ο εβραϊσμός επεδίωκε την επικράτησή του με τα μαυροφορεμένα και φανατισμένα τέρατα της νέας θρησκείας.

Μέσα στην πόλη υπήρχαν 70.000 - 80.000 "μισθοφόροι στρατιώτες κατά το πλείστον βάρβαροι", που δεν πολέμησαν στην πολιορκία αλλά εκχυδαΐζανε την κοινωνική ζωή της πόλεως. Κατά την πολιορκία ή εγκατέλειψαν την πόλη ή προσχώρησαν στους Τούρκους. Οι καλόγεροι παραδόθηκαν στους Τούρκους και μέσα στην πόλη υπήρχαν 5.000 Έλληνες και Γενουάτες γράφουν οι ιστορικοί με τον βασιλιά Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και τον Γενουάτη Ιουστινιάνη, τον οποίον δολοφόνησαν πισώπλατα οι ιερείς όταν πολεμούσε στα τείχη.

Ο Τούρκος ιστορικός Σακάϊκ Ουλ Νοομανί αναφέρει "την λιποταξία και παράδοση στους Τούρκους 40 καλόγερων της αγίας Σοφίας, οι οποίοι και ασπάστηκαν τον μωαμεθανισμό". Αυτή και αν είναι πίστη!

"Οι ανθενωτικοί τις 29.5.1453 άνοιξαν την Κερκόπορτα, ή κατά τον Κριτόβουλο την Πυλίδα του Ιουστίνου ή Πύλη του Ρωμανού (είναι η ίδια πύλη) και ειδοποίησαν τον σουλτάνο ότι ίσχυε η συμφωνία που είχαν κάνει με τον μέγα Δούκα Νοταρά" (Καρολίδης, Φραντζής, Δούκας και ο Τούρκος ιστορικός Σάυαντ Δουν Ντιν).

Λίγο πριν την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως σύμφωνα με τον Τούρκο ιστορικό Εβλιγιά Τσελεπή "ένας καλόγερος, ο Πέτρος, μαζί με άλλους τριακόσιους καλόγερους, παραδόθηκαν και αλλαξοπίστησαν. Ο Πέτρος ονομάστηκε Μεχμέτ και έγινε αξιωματικός και οι τριακόσιοι, στρατιώτες, μπήκαν στην Πόλη μαζί με τους Τούρκους στρατιώτες σαν κατακτητές".

Σύμφωνα με τις ιερατικές βεβαιώσεις του ιερατείου "ο Χριστός και η Παναγία εγκατέλειψαν την Πόλη γιατί οι άνθρωποι ήταν αμαρτωλοί", δηλαδή λιποτάκτησαν από το θλιβερό Βυζάντιο, αυτό θα πει να είσαι γιος εβραίου Θεού δηλαδή μόλις ιδείς τα σκούρα να το βάζεις στα πόδια.

Ο θεολόγος Ιωσήφ Βριένιος (1480) γράφει: "Η ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν τόπος φαυλόβιος και θρησκοφλυαρίας, όπου ανθούσε η πορνεία μικρών και μεγάλων γυναικών και κυρίως πλουσίων. Ήταν βουτηγμένη στη διαφθορά, στα σεξουαλικά όργια, διαφθορά στη δικαιοσύνη, τον κλήρο, στην ιατρική. Επιβίωναν οι προδότες, οι απατεώνες, οι τυχοδιώκτες· γενική σαπίλα".

"Δολοπλόκοι ιερωμένοι με αιματοβαμμένα χέρια. Ευνούχοι εξουσιαστές. Άτομα απόλυτης αγνωμοσύνης, αδίστακτοι δολοφόνοι που χρηματιζόταν για να δολοφονούν αδίστακτα για λόγους εξουσιασμού και κέρδους ή για δογματικές διαφορές και θρησκευτικές τιμωρίες. Δολοφόνοι γονείς σκοτώνουν τα παιδιά τους και παιδιά σκοτώνουν τους γονείς τους για να καταλάβουν την εξουσία" (Γιάννης Κορδάτος).

Το χρονικό της προδοσίας περιγράφεται από την Θεοδώρα Φραντζή, κόρη του χρονικογράφου της άλωσης Γεωργίου Φραντζή που ήταν πρωτοβεστιάριος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. (Το βιβλίο της Θεοδώρας Φραντζή, βρίσκεται σε μετάφραση στην Εθνική βιβλιοθήκη και περιγράφει όλες τις λεπτομέρειες προδοσίας της Κωνσταντινούπολης από τους ιερωμένους).

Η Θεοδώρα ήταν παντρεμένη με τον Εδουάρδο Ντε Ρυστόν, ιππότη Γάλλο και στρατιωτικό σύμβουλο του αυτοκράτορα.

Η επιτροπή που θα διαπραγματευόταν την παράδοση της πόλης στον σουλτάνο, ήταν εξαμελής και αποτελείτο από τον ιεροκήρυκα Ιωάσαφ (Ιωσήφ) Κόκα, τον Μέγα Δούκα Λεόντιο και άλλα τέσσερα άτομα.

Ο Γάλλος ιστορικός Γουσταύος Σλουμπερζέ, στο βιβλίο του με τίτλο : "Κωνσταντίνος Παλαιολόγος - Πολιορκία και Άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως υπό των Τούρκων το 1453". (Μετάφραση Σπυρίδωνος Λάμπρου, Εκδόσεις Β. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1991), γράφει:

"Ο Γεώργιος Φραντζής, αξιωματούχος στην αυλή υπολογίζει τους πολιορκητές σε 258.000, από τους οποίους "70.000 Τούρκοι πολεμιστές, 41.000 ζητιάνοι, ληστές, λαφυραγωγοί, δουλέμποροι, κακοί χριστιανοί για να εκδικηθούν τον πα-τριάρχη".

Οι υπόλοιποι 147.000 πολιορκητές ήταν ΕΛΛΗΝΕΣ και προέρχονται σύμφωνα με τον Παρισινό Κώδικα, "Θρήνος της Κωνσταντινουπόλεως" (Γουσταύος Σλουμβερζέ) που τον κυκλοφόρησε το "EL – LISSEN":

- Η Αδριανούπολη και τα περίχωρα έστειλαν: 35.000 πολεμιστές, 15.000 γενίτσαρους και 30.000 κακούς χριστιανούς.

- Η Καλλίπολη έστειλε: 3.000 ιππείς.

- Η Νικόπολη και το Δεμότειχον έστειλαν: 12.000 ιππείς.

- Σέρρες - Βέργια - Σκόπια έστειλαν: 15.000 πολεμιστές.

- Η Οχρίδα - Καστοριά έστειλαν: 7.000 πολεμιστές.

- Αυλές - Ραδοβίζιο - Γρεβενά - Στήπη έστειλαν: 4.000 πολεμιστές.

- Άρτα - Γιάννενα έστειλαν: 1.000 πολεμιστές.

- Τρίκαλα - Λάρισα - Φάρσαλα - Φανάρι - Ζητούνι - Δομοκός - Σάλωνα - Λειβαδιά - Αττική (Ελλάδα) - Πάτρα - Άγραφα - Βελούχι - Πρωτόλιο έστειλαν: 25.000 πολεμιστές.

Ο Κωσταντίνος Παλαιολόγος όταν έγινε αυτοκράτορας δέχτηκε επίσκεψη από Ευρωπαίους αντιπροσώπους για συγχαρητήρια και όταν μερικοί τον αποκάλεσαν "Έλληνα Αυτοκράτορα" τους φυλάκισε λέγοντας ότι "είναι Αυτοκράτορας της Ρώμης και όχι της Ελλάδος".

Το μόνο βέβαιο είναι ότι όλη η Ελλάδα θεωρούσε την ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία εχθρικό κράτος.

- Έτσι έπεσε η Κωνσταντινούπολη κύριε πρόεδρε της Τουρκικής Δημοκρατίας και όχι από την παλικαριά των Τούρκων που τόσο πολύ καυχιέσαι!

Φοίβος

Βιβλιογραφία

1 . Η συρρίκνωση του ελληνικού έθνους: Δ. Καλούμενος.

2 . Η Ζωή των 12 Καισάρων: Σουετώνιος.

3 . Ο αφελληνισμός των Ελλήνων: Ε. Ψαράς.

4 . Ιστορία Βυζαντινής αυτοκρατορίας: Αδ. Αδαμαντίου.

5 . Βυζάντιο: Α. Κ. Σαββίδης.

6 . Μελέτες Βυζαντινής Ιστορίας: Π. Καλλιγάς.

7 . Ακμή και Παρακμή του Βυζαντίου: Ι. Κορδάτος.

8 . Βυζάντιο και Νεοελληνική Διανόηση: Φ. Δημητρακόπουλος.

9 . Κ. Παλαιολόγος- Πολιορκία και Άλωση Κων/λεως: Γουσταύος Σλουμβερζέ.

10 . Βυζαντινή ιστορία: Π. Καρολίδης.

11 . Ιστορία Βυζαντινού Κράτους: Κ. Ντήλ.

12 . Μορφές Βυζαντινών Αυτοκρατόρων: Πην. Μαξίμου.

13 . Θεοδώρα: Από τον βούρκο στον θρόνο: Π. Γουέλμαν.14 . Βυζαντινοί Χρονογράφοι:

α. Βενετός Βάρβαρος Νικόλας: Άλωση Κωνσταντινουπόλεως,

β. Επίσκοπος Χίου Λεονάρδος: Επιστολές από την άλωση της Κωνσταντινούπολης.

γ. Δούκας Μετοχίτης: Χρονικό,

ε. Γεώργιος Φραντζής: Χρονικό,

στ. Θεοδώρα Φραντζή: Χρονικό.

ζ. Μανουήλ Γεδεών: Έρευνες.

η. Χρονικό Ιέρακος περί της των Τούρκων Βασιλείας "Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη"

15 . Εκκλησιαστική ιστορία: Σωζόμενος.

16 . Ιστορία: Ζώσιμος.

17 . Χρονογραφία: Ιωάννης Μαλάλας.

18 . Θεοδοσιανός και Ιουστινιάνειος Κώδικας (Αντιπαγανιστική Νομοθεσία Ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μέσα από τους Κώδικες): Εκδόσεις "Κατάρτι".

19. Λιβανίου: Προς Θεοδόσιον τον Βασιλέα υπέρ των Ιερών.

20 . Αλεξιάς: Άννα Κομνηνή.

21 . Το Βυζάντιο Έναντι των Ελλήνων Εθνικών: Διαμ. Κουτουλά.

22 . Κατά Ελλήνων: Μέγας Αθανάσιος.

23 . Τα Προνόμια του Πατριαρχείου: Εκδόσεις "Μάτι".

24. Ημέρες και Έργα του Ιερατείου: Α. Αγγελίδης.

25 . Ελληνική Νομαρχία. Ανώνυμος.

26 . Ιστορία Βυζαντινής Αυτοκρατορίας 324-1453. Α. Βασιλίεφ.

27 . Ο Κοραής και η Εποχή του: Κ. Δημαρά.

28 . Ρασοφόροι η Συμφορά του Έθνους: Γ. Καρανικόλας.

29 . Βυζάντιο, Αυτοκράτορες - Κλήρος και Ελληνισμός: Στ. Μιχόπουλος.

30 . Η πολιτική των Επισκόπων στην Τουρκοκρατία: Δ. Παπαϊωάννου.

31 . Άλωση Κωνσταντινουπόλεως: Στίβεν Ρουνσιμάν.

32 . Ακμή και Παρακμή του Βυζαντίου: Γ. Κορδάτος.

33 . Οι Τουρκοπροσκυνημένοι και ο Κολοκοτρώνης: Τ. Σταματόπουλος.

34. Χρυσαλίς - (βιογραφία Γενναδίου): Σάθας

35 . Η Συρρίκνωση του Ελληνικού έθνους: Δ. Καλούμενος.

36 . Η Ιστορία Πρέπει να Ξαναγραφεί: Γ. Καλογεράκης

37 . Το Ολοκαύτωμα του Ελληνισμού: Γ. Καλογεράκης

38 . Απολλώνιος Τυανέας Θεός στην Γη: Γ. Καλογεράκης

[The 1453 Siege of Constantinople, from the 2005 film "Kingdom of Heaven"]

Γεώργιος Κοσμόπουλος

ΑΥΤΑ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΟΙ ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ 

Τα γράφει η Θεοδώρα Φραντζή, κόρη του χρονικογράφου της “άλωσης” 

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ THΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ: 

Στο σχολείο μάθαμε ότι οι Τούρκοι κατάφεραν έπειτα από σκληρές μάχες να καταλάβουν τους “καλούς” Βυζαντινούς και την Κωνσταντινούπολη. Στο σχολείο μάθαμε επίσης ότι χρωστάμε μεγάλη χάρη στην εκκλησία γιατί τα 400 χρόνια σκλαβιάς, αυτή διατήρησε το Ελληνικό πνεύμα ζωντανό! Η ιστορία όμως μας είπε και για μια Κερκόπορτα….και τίποτα παραπάνω. Πόσοι από εμάς όμως ξέρουμε τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα;;; 

Η Πόλη δεν Εάλω. Απλά την παρέδωσαν! Ποιος; 

Το χρονικό της “άλωσης” περιγράφεται από την Θεοδώρα Φραντζή, κόρη του χρονικογράφου της “άλωσης” Γεωργίου Φραντζή, που ήταν πρωτοβεστάριος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. (Το βιβλίο της Θ. Φραντζή περιγράφει όλες τις λεπτομέρειες για την Προδοσία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας). Η επιτροπή που θα διαπραγματευόταν την παράδοση της Πόλης στον Σουλτάνο, ήταν εξαμελής και αποτελείτο από τον Ιεροκήρυκα “τότε” Ιωασάφ (Ιωσήφ) Κόκα, τον Μέγα Δούκα Λεόντειο και ακόμα 4 άτομα. Η επιτροπή των Τούρκων είχε αρχηγό τον Πασά της Αδριανούπολης Ρεσίτ. 

Οι όροι που έθεσαν ο Ιωασάφ και Λεόντειος ήταν οι εξής: 

1. Η Αγία Σοφία και οι 10 κυριότερες εκκλησίες, καθώς και τα μοναστήρια με τις περιουσίες τους και τα εισοδήματα τους να παραμείνουν στους παπάδες, όπως και μέχρι τώρα!!! 

2. Εγγύηση για την ζωή και τις περιουσίες των ατόμων που περιέρχονταν στον κατάλογο που έδωσαν. 

3. Οι χριστιανοί παπάδες να μην αλλάξουν αμφίεση, να λατρεύουν τον “θεό” τους και να καβαλάνε άλογο! 

Στη δεύτερη συνάντηση οι Τούρκοι έφεραν την απάντηση του Σουλτάνου, όπου έγιναν δεκτοί οι όροι πλην αυτού που αφορούσε την Αγία Σοφία και την ίππευση άλογων από ιερείς. Μόνον οι υπεύθυνοι της παράδοσης επιτρέπεται να είναι έφιπποι. Ο Ιωασάφ και οι προδότες συνελήφθησαν για προδοσία, μόλις χώρισαν από τους Τούρκους. Ρωτήθηκε αν αρνείται την κατηγορία της συνωμοσίας και αυτός απάντησε: “Καυχιέμαι γι’ αυτό. Ήθελα να σώσω την εκκλησία από την ένωση με τους καταραμένους καθολικούς. Προτίμησα να βάλω τέλος στην αυτοκρατορία. Αυτοκράτορα θα πέσει ο θρόνος σου και θα καταπατηθεί”. 

Ο Αυτοκράτορας του είπε ότι θα πέσουμε πολεμώντας και ο προδότης ιερωμένος απαντά: “Συ με κρίνεις σήμερα, αύριο θα σε δικάσει ο θεός” (!!!). Το δικαστήριο καταδίκασε τον προδότη Ιωασάφ σε θάνατο, ο οποίος ήταν προκλητικός και αυθάδης και όχι μόνο δεν αρνείται την κατηγορία, αλλά καυχιέται και για την προδοσία, γεγονός που φανερώνει το πνεύμα της εκκλησίας στις κρίσιμες αυτές στιγμές. 

Μετά από ισχυρές πιέσεις της ορθόδοξης “εκκλησίας” στον Αυτοκράτορα χαρίστηκε η ζωή του Ιωασάφ Κόκα, που έκανε τα πάντα για να κυριευθεί η Κωνσταντινούπολη από τους Τούρκους. Ο Ιωασάφ Κόκας είναι ο Γ’ μετά την άλωση Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (“+1459-1463”) Η Πόλη λοιπόν δεν έπεσε, ούτε αλώθηκε. ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ από τον χριστιανορθόδοξο κλήρο και οι αποδείξεις είναι πολλές: 

1. Ο Σουλτάνος Σελίμ το 1519 ήθελε να γκρεμίσει τις εκκλησίες και ο Πατριάρχης Θεόκλητος παρουσίασε μαρτυρίες ζώντων γενίτσαρων που βεβαιώσαν ότι η Πόλη ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ με συνθήκη στον Μωάμεθ. (Σάθας, Μεσαιωνική βιβλιοθήκη). 

2. Ο Πατριάρχης Ιερεμίας Α’ το 1532 όταν ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν Α’ “ήθελε να χαλάσει τις εκκλησίες” προσκόμισε μαρτυρίες και αποδείξεις για να μην χαθούν τα προνόμια και του απέδειξε ότι “Η Πόλη ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ Και Δεν Πάρθηκε Με Σπαθιών” (Μεσαιωνική βιβλιοθήκη – Σάθας, Πατριαρχική Ιστορία – Ι. Μαλαξός, Μετά την άλωση – Θα. Υψηλάντης) 

3. “Οι Τούρκοι ΠΑΡΕΛΑΒΑΝ την ελεεινή Πόλη και μπήκαν μέσα” (Βερβερινός Κώδικας) 

4. “Οι ανθενωτικοί ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ την Πόλη για να πάρουν τα προνόμια από τον Σουλτάνο” γράφει σε επιστολή του προς τον Πάπα ο χρονογράφος της “άλωσης” Επίσκοπος Χίου Λεονάρδος. 

5. “Η Πόλη ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ από την θρησκευτική μερίδα των ανθενωτικών στους αρχηγούς του πολιορκητικού Στρατού” (Καρολίδης – Ιστορία Της Ελλάδος) 

6. Σε παλιό λαϊκό τραγούδι του Πόντου αναφέρεται η ΠΑΡΑΔΟΣΗ Της Πόλης με τη χαρακτηριστική φράση “ΕΔΩΚΑΝ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ” 

Όσο και αν κάποιοι εθελοτυφλούν, η τραγική ειρωνεία της Ιστορίας είναι ότι την κρίσιμη στιγμή άνθρωποι του πάπα υπερασπίστηκαν την πόλη κι ορθόδοξοι χριστιανοί, ιερωμένοι, μοναχοί και λαϊκοί την παρέδωσαν στους Οθωμανούς. Με τον πρώτο μετά την άλωση πατριάρχη Γεώργιο Σχολάριο (Γεννάδιο Β’) να πρωτοστατεί σε διαδηλώσεις και εκδηλώσεις ενάντια στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, ακριβώς τις κρίσιμες ώρες της πολιορκίας. 

Με δέκα χιλιάδες καλόγερους να διαδίδουν ότι είναι θέλημα Θεού να μπουν οι Οθωμανοί στη Βασιλεύουσα και να κυριεύσουν τη μισή, οπότε Άγγελος Κυρίου θα κατέβει από τους ουρανούς, θα καθαιρέσει τον αυτοκράτορα, θα βάλει άλλον και θα διώξει τους εισβολείς. Με πιο πρακτικό τον μοναχό Πέτρο που πήρε άλλους τριακόσιους και πέρασε στις τουρκικές γραμμές. 

Με τους ευσεβείς ανθενωτικούς να βοηθούν τον Μωάμεθ να χτίσει το οχυρό Ρούμελι Χισάρ. Και με τους “μέσα” να οργανώνουν σαμποτάζ με πιο ηχηρό την ανατίναξη του Ιπποδρομίου. Και την κρίσιμη ώρα να υποδέχονται τους αφηνιασμένους κατακτητές ως ελευθερωτές. Ο θρύλος για την Κερκόπορτα δεν πλάστηκε τυχαία. Άλλωστε ο ίδιος ο αδελφός του τραγικούΚωνσταντίνου Παλαιολόγου ήταν αυτός που πρώτος, με συμμάχους τους Οθωμανούς, προσπάθησε να πάρει την Πόλη “στο όνομα της Ορθοδοξίας..

Ενδυμίων Γεώργιος Κοσμόπουλος
[Απόσπασμα από το άρθρο του Κ. Μπρούσαλη με τίτλο “Εάλω η Πόλις και το χαστούκι” στην στήλη Αντιθέσεις – Εφημερίδα Έθνος 28/5/2001]

Πηγή