Τα 530 εκ. ευρώ για την Άμυνα δεν φτάνουν, τι πρέπει να ζητήσουν οι Τούρκοι για να αυξήσουμε τον Αμυντικό Π/Υ; 

Το USS Porter (DDG 78) σε ασκήσεις με βολές του Mark 45 5-inch (U.S. Navy photo Mass Communication Specialist 3rd Class Krystina Coffey)

H δημοσιοποίηση του προσχεδίου του Π/Υ του Ελληνικού Κράτους ήταν ίσως ένα ενδιαφέρον ανάγνωσμα για αρκετούς. Μειώσεις φόρων, οικονομικό “χαλάρωμα”, βελτιωμένοι δείκτες της οικονομίας, όλα όσα χρειάζεται ένα Κράτος για να αυξήσει την πιστοληπτική του ικανότητα. Χαράς Ευαγγέλια λοιπόν! Τι, όχι;

Μέσα σε όλα αυτά, ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε πως τελικά θα (ξανα)δοθεί κοινωνικό μέρισμα μέσα στο έτος 2019, το δεύτερο. Θυμίζουμε πως το πρώτο είχε προσφερθεί σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, λίγες μέρες πριν τις Ευρωεκλογές του 2019, σε μια απέλπιδα προσπάθεια της προηγούμενης κυβέρνησης να αναστρέψει το μέχρι τότε δυσμενές γι’αυτήν προβλεπόμενο εκλογικό αποτέλεσμα.

Τότε, αν θυμούνται οι αναγνώστες μας, ο πρώην αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και νυν πρωθυπουργός είχε ρωτηθεί αρκετές φορές, σε αρκετές κατ’ιδίαν συνεντεύξεις, αν σκοπεύει να (ξανα)δώσει Κοινωνικό Μέρισμα. Όλες είχε απαντήσει σαφώς πως το όποιο Κοινωνικό Μέρισμα δίνεται μια φορά το χρόνο, το είχε ήδη δώσει το Κράτος προεκλογικά, συνεπώς δεν θα ξαναδινόταν.

Μετά τις εκλογές, η νέα Κυβέρνηση κινήθηκε άμεσα σε μειώσεις φόρων και ελαφρύνσεις που άγγιζαν διάφορες κοινωνικές ομάδες. Το πρόβλημα είναι πως καθώς η χώρα μας είναι δεσμευμένη από υπερπολυετείς συμφωνίες με τους πιστωτές της, αναγκαστικά πρέπει να έχει και υψηλά πλεονάσματα. Πως μπορούν όμως να “πιαστούν” τα πλεονάσματα, όταν μειώνονται τα έσοδα, αυξάνονται τα έξοδα; Το ξέρουμε από την προηγούμενη κυβέρνηση, λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν.

Η εύκολη λύση βρέθηκε πάλι στις περίφημες “αμυντικές δαπάνες”. Αυτές τις “άχρηστες” δαπάνες που δεν προσφέρουν τίποτα. Έτσι λοιπόν, το ΓΛΚ και ο αρμόδιος υφυπουργός κος Σκυλακάκης, ζήτησαν τη μείωση των … αμυντικών δαπανών, ενώ οι Τούρκοι συζητούν την ΑΟΖ τους με τη … Γροιλανδία. Εντάξει, πραγματικά το τερματίσαμε.

Η αντίδραση του ΥΠΕΘΑ ήταν άμεση, καθώς ζητήθηκε η μείωση του Π/Υ κατά 50 εκ. ευρώ από τις αμυντικές “επενδύσεις”, τα περίφημα “πάγια” που είναι η αγορά νέων οπλικών συστημάτων. Το Υπουργείο και ο Υπουργός αντέδρασαν, και λίαν συντόμως, όταν δεν είδαν αλλαγή στη γραμμή πλεύσης του ΥΠΟΙΚ μείωσαν σημαντικά τις λειτουργικές δαπάνες αφήνοντας αλώβητο τον Π/Υ των “παγίων”. Για την ακρίβεια είχαμε μια ελάχιστη αύξηση, αλλά ποιος είναι αυτός που πιστεύει πως 530 εκ. ευρώ φτάνουν για τις ανάγκες μας;

Το 2020 πρέπει να ληφθούν σημαντικές αποφάσεις, και να υπογραφούν σημαντικά προγράμματα. Ο εκσυγχρονισμός των ΜΕΚΟ200ΗΝ που θα υπογραφεί μέχρι τον Φεβρουάριο, οι νέες τορπίλες υποβρυχίων, η FOS για τα Mirage 2000 και τόσα άλλα! Μιλάμε για νέους αντιαρματικούς πυραύλους, υποδοχή της περίφημης ενδιάμεσης λύσης που όλα δείχνουν πως θα είναι δυο αντιτορπιλικά Arleigh Burke, προκαταβολή για τα MH-60R, υπογραφή σύμβασης και συμφωνία για δυο φρεγάτες Belh@rra… Φτάνουν αυτά, ή να αρχίσουμε να λέμε και ανεδαφικά του στυλ… δυο Μοίρες F-35 τώρα που έπεσαν οι τιμές;

Τα 530 εκ. ευρώ δεν φτάνουν. Δεν φτάνουν “ούτε για ζήτω” που λέει ο θυμόσοφος λαός. Εμείς βέβαια θα δώσουμε και πάλι 185 εκ. ευρώ Κοινωνικό Μέρισμα (εντάξει, αυτή τη φορά πολύ στοχευμένα, και σε συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού). Δεν θέλουμε να ενεργοποιήσουμε κοινωνικά αντανακλαστικά, και να πούμε αντί για εδώ δώστε τα στους “οπλάδες”. Απλά, θέλουμε να τονίσουμε πως αν το Κράτος ΘΕΛΕΙ, τότε το Κράτος ΒΡΙΣΚΕΙ. Αν δεν θέλει, τότε δεν βρίσκει.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν παρατηθεί στο έλεος των συνθηκών. Ούτε τα ίδια τα Στελέχη δεν ξέρουν τι και πως τα βγάζουν πέρα με το παρωχημένο υλικό, με τα ανταλλακτικά που … δεν υπάρχουν, με τα εξαντλητικά ωράρια και τη γήρανση του προσωπικού, με στελέχη 40+ ετών να εκτελούν υπηρεσίες 20χρονων. Τι πρέπει να γίνει για να αποφασίσει η Κυβέρνηση, η κάθε Κυβέρνηση, να ξεκινήσει ένα σοβαρό ΕΜΠΑΕ;

Πότε ξεκινήσαμε τον σοβαρό επανεξοπλισμό της Πατρίδας μας; Μετά τα Ίμια. Τότε κατάλαβαν τα κόμματα πως πρέπει να υπάρχει μια διακομματική συναίνεση για την έγκριση ενός υπερφιλόδοξου προγράμματος αμυντικών εξοπλισμών. Μετά το 2004 τα πάντα πάγωσαν. Ήρθε και το Μνημόνιο Α, και τελειώσαν τα πάντα.

Θα είχαμε πιστεύει κανείς πρόβλημα αν είχαμε αγοράσει το 2009 τις 6 φρεγάτες FREMM HN; Θα τολμούσε να κουνηθεί η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο; Σκεφτείτε επίσης να είχαμε αγοράσει περισσότερα F-16C/D Block 52+Adv το 2007, ή, ακόμη καλύτερα, να είχαμε αγοράσει τα 60 Eurofighter Tranche 2A τότε…

Έχουμε κουραστεί να το λέμε. Όπλα αγοράζεις όχι για να πολεμήσεις, αλλά για να μην πολεμήσεις. Αν μείνεις άοπλος, αν το “ρισκάρεις” για να δώσεις αυξήσεις “σαντουϊτσάκια” σε φιλοκυβερνητική ΔΕΚΟ, τότε με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθούμε σε πόλεμο, και δυστυχώς, σε μια νεότερη Εθνική Καταστροφή. Αν προσέξει αυτή η κυβέρνηση, καλή και επιθυμητή η φορολογική χαλάρωση, μακάρι όλα να πάνε καλά. Αλλά, ότι και να κάνει, αν συμβεί κάτι “στην βάρδιά της”, δεν θα μπορέσει να πει “φταίνε οι άλλοι”.

Όχι, δεν είμαστε πολεμοχαρείς και οι αναγνώστες μας το γνωρίζουν. Όπως λέει όμως και το παλιό λατινικό γνωμικό “Si vis pacem, para bellum”, δηλαδή “Αν θέλεις ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο”.

ΠΗΓΗ