Novartis εκπορευόμενο, χωρίς φόβο και πάθος! | HealthReport.gr

Novartis εκπορευόμενο, χωρίς φόβο και πάθος! 

Ο Νίκος Ιωσήφ

Γράφει ο Νίκος Ιωσήφ, Γενικός Δ/ντης Βιομηχανίας του Τομέα Υγείας

HR 3 ημέρες πριν

Στο “σκάνδαλο” NOVARTIS, μπορεί να εναλλάσσονται κατήγοροι και κατηγορούμενοι, όμως διατηρείται σταθερός ο παρονομαστής του σκεπτικισμού της κοινωνίας απέναντι στην πολιτική διαχείριση της Φαρμακευτικής Δαπάνης.

Ας απομονώσουμε τον θόρυβο που προκαλούν τα ονόματα των εμπλεκόμενων πολιτικών προσώπων. Ας παραμερίσουμε την διαχείριση της επικαιρότητας με κομματικά κριτήρια και φόντο τις δηλώσεις για τις εντυπώσεις. Ας μην ασχοληθούμε με την καταγγελλόμενη Δικαστική παραδιαχείριση. Ας επικεντρωθούμε μόνο στα στοιχεία και στα αδιάψευστα συμπεράσματα που αυτά οδηγούν.

Η εξέλιξη της Δημόσιας Φαρμακευτικής Δαπάνης είναι η ακόλουθη. Το 2000 ήταν στα 1,200δις€. Το 2004 παραδόθηκε σε ύψος 2,000δις€, αυξημένη κατά 66.6%. Το 2009 εκτοξεύθηκε στα 5,108δις€, αυξημένη κατά 155.4% (μόνο την περίοδο 2006-2007 η δαπάνη αυξήθηκε κατά 36.5% γιατί καταργήθηκε ο έλεγχος συνταγογράφησης από τους ελεγκτές).

Το 2011 μειώθηκε κατά 27% στα 3,750δις€. Το 2012, όπου με τις εκλογές του Ιουνίου η ετήσια διακυβέρνηση της Χώρα μοιράστηκε, η Δημόσια Φαρμακευτική Δαπάνη διαμορφώθηκε στα 2,880δις€, μειωμένη κατά 23% επιπλέον και κατά 43.6% συνολικά από το 2009.

Το 2014 διαμορφώθηκε στα 2,000δις€ μειωμένη κατά 30% από το 2012, με αρωγούς τους μηχανισμούς επιστροφών Rebate και Clawback. Εν τέλει καταλήξαμε στα 1,945δις€ το 2016, επιτυγχάνοντας μια περαιτέρω μείωση της τάξης του 2.75%.

Τα φάρμακα ως προς το ΑΕΠ

Οι λάτρεις των αριθμών και των στατιστικών θα ισχυριστούν ότι η Δημόσια Φαρμακευτική Δαπάνη δεν μπορεί να αξιολογείται μόνο με απόλυτους αριθμούς αλλά σε σύγκριση με το ΑΕΠ. Ενδεικτικά, λοιπόν, ως ποσοστό του ΑΕΠ, το 2000 ήταν στο 0.9% (μ.ο. 0.8% στην ΕΕ22). Το 2009, έφτασε το 2% του ΑΕΠ (μ.ο. 1.1% στην ΕΕ22). Το 2012, κατέβηκε στο 1.85% του ΑΕΠ (μ.ο. 1% στην ΕΕ22). Από το 2014 και μετά διαμορφώθηκε στο 1.15% του ΑΕΠ (μ.ο. 1% στην ΕΕ22).

Όμως, για την ποιότητα της ζωής του Πολίτη, ουσιαστική σημασία έχει να εξεταστεί το κόστος της Δημόσιας Φαρμακευτικής Δαπάνης όχι σε σύγκριση με το ΑΕΠ της Χώρας, αλλά με κατά κεφαλήν επιμερισμό. Άλλωστε, οι βασικές ανάγκες του Πολίτη δεν είναι αναλόγως εξαρτώμενες από το ΑΕΠ. Εντυπωσιακό, είναι το γεγονός πως η κατά κεφαλήν φαρμακευτική δαπάνη κορυφώθηκε στα 460€ ανά κάτοικο το 2009 (291€ μ.ο. ΕΕ). Μετέπειτα, διαμορφώθηκε στα 260€ το 2012 (272€ μ.ο. ΕΕ), έφτασε τα 183€ το 2014 (285€ μ.ο. ΕΕ) και κατέληξε στα 180€ το 2016 (303€ μ.ο ΕΕ)!

Επίσης, είναι σημαντική και η κατανόηση ότι πέραν της Δημόσιας Δαπάνης, στην Συνολική Δαπάνη προστίθεται η Ιδιωτική Συμμετοχή. Το 2009 ήταν περίπου 1,3δις€. Το 2012 έφτασε τα 1,7δις€ και από το 2014 κινείται στα 1,8δις€. Το 1,8δις€ αναλύεται σε 171€ κατά κεφαλήν ιδιωτική φαρμακευτική δαπάνη όταν ο μ.ο. στην ΕΕ22 είναι 135€!

Η επίδραση στην φαρμακευτική δαπάνη της νομοθεσίας που πέρασε πρό εκλογών Ιουλίου 2019 όπου το σύστημα τιμολόγησης με τον μ.ο. των φθηνότερων τιμών σε 3 χώρες της Ε.Ε άλλαξε με τον μ.ο. των φθηνότερων τιμών σε 2 χώρες της Ευρωζώνης, θα μετρηθεί προσεχώς. Σίγουρα όμως οδηγεί σε αυξήσεις τιμών.

Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει και η επίδραση του νέου τρόπου υπολογισμού της τιμής των γενοσήμων. Το βέβαιο είναι ότι με το όπλο του κλειστού προϋπολογισμού, κυρίως θα επηρεαστούν οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις με τις αναγκαστικές επιστροφές και ο Πολίτης με την αύξηση της ιδιωτικής του δαπάνης.

Συνοψίζοντας τους αριθμούς!

Η Φαρμακευτική δαπάνη αυξήθηκε, μεν, την περίοδο 2000 – 2004 αλλά διόρθωσε, δε, την προηγούμενη υποχρηματοδότηση σε σχέση με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο. Εκτοξεύτηκε την περίοδο 2004 – 2009. Επαναρυθμίστηκε σημαντικά έως το 2012. Έπεσε περαιτέρω από το 2012 έως το 2014 και ουσιαστικά έκτοτε παραμένει σχεδόν σταθερή, περνώντας ταυτόχρονα, ξανά, σε επίπεδο κατά κεφαλήν υποχρηματοδότησης.

Σημαντική είναι και η παρατήρηση ότι από το 2009 αυξήθηκε η ιδιωτική συμμετοχή. Δηλαδή μέρος της μείωσης της δημόσιας δαπάνης απλά μεταφέρθηκε στον Πολίτη. Ακόμη και τώρα όμως, αν αθροίσουμε την δημόσια κατά κεφαλήν δαπάνη των 180€ και την ιδιωτική των 171€, η συνολική κατά κεφαλήν δαπάνη των 351€ υπολείπεται των 438€ που είναι ο αντίστοιχος Ευρωπαϊκός μέσος όρος.

Άρα αφενός δεν καλύπτονται επαρκώς οι ανάγκες του Πολίτη και αφετέρου επωμίζεται μεγαλύτερο βάρος από τους ευρωπαίους συμπολίτες του. Ένα συμπέρασμα με μεγάλο ειδικό βάρος, ιδιαίτερα εάν αναλογιστούμε ότι λαμβάνει χώρα μετά από μια περίοδο δεκαετούς κρίσης που το ατομικό εισόδημα έχει μειωθεί ραγδαία και, ταυτόχρονα, το ιδιωτικό χρέος έχει σκαρφαλώσει στα 240δις€.

Κάτωθι παρατίθενται οι Κυβερνήσεις και οι Πρωθυπουργοί των περιόδων που γίνεται αναφορά:

2000 – 2004, ΠΑΣΟΚ, Σημίτης
2004 – 2009, ΝΔ, Καραμανλής
2009 – 2012, ΠΑΣΟΚ, Παπανδρέου
2012 – 2015, ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ, Σαμαράς/Βενιζέλος/Κουβέλης
2015 – 2019, ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, Τσίπρας/Καμένος.

Τώρα ποιος αύξησε την φαρμακευτική δαπάνη, ποιος την μείωσε, ποιος απλά φωνάζει, ποιος απλά δουλεύει και ποιος απλά μας δουλεύει…
… αν δεν υπήρξε, αν υπήρξε και ποια περίοδο μπορεί να υπήρξε σκάνδαλο Novartis ή σκάνδαλο φαρμακευτικής δαπάνης…
…τα στοιχεία πέρα από κόμματα και χρώματα, δίνουν τις απαντήσεις χωρίς να τα βασανίσεις!

Νίκος Ιωσήφ
Μέλος Τομέα Επικοινωνίας Κινήματος Αλλαγής
Γενικός Δ/ντης Βιομηχανίας του Τομέα Υγείας

ΠΗΓΗ