Άξονας Τουρκίας-Πακιστάν-Αζερμπαϊτζάν κατά Ελλάδας-Κύπρου

 

Απίστευτη πρόκληση

Aνθελληνικό άξονα δημιουργούν η Τουρκία μαζί με Πακιστάν, Τρίπολη και Αζερμπαϊτζάν. Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, κινούνται ήδη διαδικασίες αναγνώρισης των Κατεχομένων από αυτές τις χώρες. 

Τι σημαίνει αυτό; Ότι η Άγκυρα ήδη έχει προετοιμάσει το σχέδιο για δύο κράτη στην Κύπρο.  

Τι αναφέρουν οι Τούρκοι: 

''Καθώς η 30χρονη ''κατοχή'' έληξε μετά την επιτυχία του Αζερμπαϊτζάν στο Καραμπάχ, άνοιξε ο δρόμος για την επίσημη αναγνώριση της ''ΤΔΒΚ''. Νωρίτερα, το Αζερμπαϊτζάν έκανε προσπάθειες για την επίσημη αναγνώριση της ΤΔΒΚ, αλλά αυτές οι προσπάθειες παρακωλύθηκαν από την απειλή της ΕΕ. Ο Πρόεδρος της ''ΤΔΒΚ'' Ersin Tatar σχεδιάζει να πραγματοποιήσει επίσκεψη ''αναγνώρισης'' του Ψευδοκράτους στο Πακιστάν και τη Λιβύη, καθώς και στο Αζερμπαϊτζάν, με την υποστήριξη της Άγκυρας. 

''Μπορούμε να αναγνωρίσουμε την ΤΔΒΚ το 2021'' 

''Ο Πρόεδρος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Αζερμπαϊτζάν Ahmet Shahidov, επεσήμανε ότι με τη συμφωνία που υπεγράφη στις 10 Νοεμβρίου μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας, δεν υπάρχει πλέον η λεγόμενη «Αυτόνομη Δημοκρατία του Ναγκόρνο-Καραμπάχ». Έχουμε πάρει πίσω τα εδάφη μας. Μετά την υπέρβαση αυτής της διαδικασίας, οι επίσημες σχέσεις μπορούν να ξεκινήσουν μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της ''ΤΔΒΚ'' .

Το σχέδιο της Άγκυρας στο Καύκασο

Τα νέα σχέδια της Άγκυρας για το σιδηρόδρομο στο Ναχιτσεβάν, αναφέρει Τούρκος υπουργός λίγες μόνο ημέρες μετά την επαίσχυντη συμφωνία για το Ναγκόρνο/Καραμπάχ.

Ο ίδιος Τούρκος αξιωματούχος ανέφερε ότι αυτά έχουν σχεδιαστεί για να κάνουν την Τουρκία «μια μεγάλη εμπορική  δύναμη» στην περιοχή των Τουρκόφωνων χωρών του Καυκάσου.

Ο Adil Karaismailoglu, υπουργός μεταφορών και υποδομών της Τουρκίας, δηλώνει ότι η Άγκυρα «σχεδιάζει να επεκτείνει το σιδηροδρομικό της δίκτυο προς το Nakhchivan» κάτι που θα απαιτήσει σημαντικές επενδύσεις σε υποδομές εντός της Τουρκίας, αλλά θα μπορούσε τελικά να συνδέσει τη χώρα με το Αζερμπαϊτζάν εάν επισκευαστεί  και κατασκευαστεί το σιδηροδρομικό δίκτυο στον διάδρομο Zengezur".

Στην πραγματικότητα όμως αυτό το σχέδιο έχει μακρά ιστορία. Το 1992, η Τουρκία έφτιαξε μια γέφυρα πάνω από τον Άραξ στο Ναχτσιβάν. και το 2012, ο Πρόεδρος Ilham Aliyev μίλησε για τα σχέδια για μια σιδηροδρομική γραμμή που θα συνδέει τις δύο χώρες.

Η χρήση των σιδηροδρόμων για την προβολή της εξουσίας έχει μεγάλη ιστορία σε αυτήν την περιοχή, και εκτείνεται μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.

Η Τουρκία με την υποστήριξη της Γερμανίας πίστευε ότι εάν κατασκευάσει μια σιδηροδρομική γραμμή, θα είναι σε θέση να διατηρήσει τον έλεγχο σε μεγάλες περιοχές, και αυτό ακριβώς υλοποιεί και ο Ερντογάν.

Η Τουρκία μετά το πόλεμο για το Ναγκόρνο, αποφάσισε ταχύτατα να επεκτείνει την επιρροή της ως μέρος των νεοϊμπεριαλιστικών φιλοδοξιών της στην περιοχή του Καυκάσου, μέσω ενός δόγματος που αφορά παντουρκικά σχέδια.

Επιπλέον, οι Τούρκοι σκοπεύουν να εκμεταλλευτούν τον αγωγό φυσικού αερίου στην Κασπία Θάλασσα, ο οποίος θα συνδέει το Αζερμπαϊτζάν, το Τουρκμενιστάν και ενδεχομένως το Καζακστάν. Αυτό σημαίνει ότι η τουρκική ελίτ θέλει να μετατρέψει την χώρα σε σημαντικό ενεργειακό κόμβο

Οι Τούρκοι τώρα με τον  πόλεμο της Λιβύης, έχουν  στόχο την υφαρπαγή των κοιτασμάτων μαζί με το Κατάρ και μέσω της κυβέρνησης Al-Sarra, την φιλοδοξία για έλεγχο στα μεγάλα πεδία της Ανατολικής Μεσογείου.

“Εάν δεν βρεθεί μία δύναμη να βάλει “φρένο” στους πολέμους της Τουρκίας, ο κόσμος μπορεί να αναμένει ότι αυτή η χώρα, με μακρόχρονο ιστορικό παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα συνεχίσει να επεκτείνει την επιρροή της σε πολλές περιοχές”, δηλώνει Αμερικανός ειδικός.

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Τουρκία άρχισε σταδιακά την οικοδόμηση μιας νέας στρατιωτικής, πολιτικής και οικονομικής πολιτικής στις περιοχές που κατείχε κάποτε. Μιλάμε για περιοχές στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή και στον Καύκασο. Αυτή η διαδικασία είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτη υπό τον κανόνα του Ρ.Τ. Ερντογάν.

Στην ίδια την Τουρκία, υπό την πλήρη κυριαρχία του Ερντογάν, παρατηρείται μια σαφής πορεία προς τον ισλαμισμό της κοινωνίας, ενώ ο Τούρκος πρόεδρος δεν ενεργεί ως δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος, αλλά ως σουλτάνος, επικεφαλής ολόκληρου του ισλαμικού και “τουρκικού” κόσμου.

Η Άγκυρα φιλοδοξεί να δημιουργήσει μια «Παντουρκική Ένωση» (Tauran) προσπαθώντας να ενώσει όλες τις τουρκογενείς χώρες γύρω της, δηλαδή το Αζερμπαϊτζάν, το Τουρκμενιστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν και το Καζακστάν. Η Άγκυρα έχει τα δικά της συμφέροντα όμως και στην Κριμαία, το Ταταρστάν και τη Μπασκαρία.

Πηγή